اساسنامه،تشکیلات و سازمان دهیاریها
را در اینجا مطالعه نمائید.
هم ولایتی های عزیز سلام
شورای اسلامی و دهیاری اصلی ترین نهاد اجرایی در وانشان می باشد
که با توجه به شرح وظایفی که در قانون برای آن در نظر گرفته شده ، به انجام
وظیفه می پردازند. شورای اسلامی و دهیاری روستای وانشان با داشتن اعضای
دلسوز ، از ابتدای شروع مسئولیت، همه تلاش خود را برای احقاق حق مردم وانشان
در راه آبادانی و سربلندی این روستا نموده و می نماید البته در این راه گاهی
اوقات مسا یل و مشکلات متعددی ایجاد می گردد که برای
رفع آنها، مدد شما عزیزان را می طلبد.
لذا
با توجه به قول مساعد مسئولین ذیربط :
بزودی مطالب جامعی در خصوص معرفی، عملکرد و کارهای در دست اقدام
دهیاری محترم وانشان و همچنین پست بانک وانشان به وبلاگ
و تالار گفتمان، اضافه خواهد شد.منتظر دریافت اطلاعات
از طرف این عزیزان در اسرع وقت می باشیم.
از اعضای محترم شورای وانشان تقاضا می شود درخصوص فعالیت شورا
در وانشان مطالب خود را ارسال نمایند.
کلمات کلیدی:
تِل حلوای روز چهاردهم ماه شعبان (شی نیمهَ )
در وانشان
لطفاً در باره شب نشینی ها،مراسم شب چله ، بادام شکنی شبانه، مراسم
دید وبازدید اعیاد، مراسم ازدواج وغیره.... مرسوم در وانشان، مطالب
ارسال نمائید تا در تالار گفتمان با نام شما منعکس شود.
از وانشانی های عزیز تقاضا دارم در خصوص مطالب اظهار نظر فرمائید.
با تشکر از حاج آقا مشایخی و والده محترمشان(از قم ) که مطالب زیر را ارسال نمودند:
تِل حلوای روز چهاردهم ماه شعبان (شی نیمهَ )
در وانشان
از قدیم و الأیّا م در وانشان رسم بر این بوده که بعد از ظهر روز چهاردهم ماه شعبان،بانوان
وانشانی برای شادی ارواح گذشتگان خود تِل حلوا خیر می کردند. روش کار اینگونه بود که،
سر اذان، نماز ظهر و عصرخود را می خواندند آنگاه با وضو درحالی زبانشان به صلوات و قرائت
حمدوسوره مشغول بود،مقداری آرد رابو می دادند(برشته می کردند) سپس مقداری شکر
و زعفران را توی آب می جوشاند و مقداری روغن حیوانی ناب هم مخلوط آن می کردند و
می ریختند توی آرد برشته شده و با ذکر صلوات بر محمد وآل محمد و دعا برای تعجیل فرج
امام زمان ، آنرا مخلوط کرده و روی آتش می پختند پس از آن که « تل حلوا» آ ماده می شد
مقداری ازآن رابرای مصرف خود نگه می داشتند و بقیه رابه همسایه ها ومؤمنین(مخصوصا
فقراء )هدیه می کردنددراین خیراتی که برای شادی روح اموات خودانجام می دادندبیشترین
سهم رابه کسانی که قادربه تلاوت قرآن مجید بودنداختصاص می دادند وآنهاهم مقید بودند
برای اموات اهداءکننده حلوا، یک سوره ی «یس » بخوانند وکسانی که قادر به تلاوت قرآن
نبودند ضمن تشکر و خدابیامرزی ، برای شادی روح اموات هدیه کننده حلوا ، حمد وسوره
می خواند وثوابش را هدیه می کردند .
البته بعضی ها هم معتقدبودند که اگربتوانند مقداری از این تل حلوا را تاماه رمضان نگه دارند
وروزه ی ماه رمضان را با این حلوا افطارکنند ثواب بیشتری برده وروزه ی آنها مورد قبول واقع
می شود .
وقتی خانم ها ودختران وانشانی ازمراسم تهیه وتوزیع « تل حلوا » فارغ می شدند چادر خود
را سر می کردند و به زیارت اهل قبور می رفتند عده ای از خانمها حلواهای خود را داخل نان
پیچیده و بصورت قاضی های کوچک میان زائرین اهل قبور ، خیرات می کردند و دریافت کنند
حلوا هم برای اموات اوطلب مغفرت می کرد وحمدوسوره می خواند پس از آن که از زیارت اهل
قبور فارغ می شدندبه امامزاده می آمدندوپس از زیارت شاهزاده ابوالفتوح ،نماز مغرب وعشاء
شب نیمه ی شعبان را در مسجد امام زاده می خواند و به منزل بر می گشتند وازاینکه موفق
شده اند اموات خود را شاد کنند خوشحال و مسرور بودند .
امید است بانوان متدین وانشان در حفظ فرهنگ غنی و والای خود موفق باشند.
کلمات کلیدی:
لطفاً در باره شب نشینی ها،مراسم شب چله ، بادام شکنی شبانه، مراسم
دید وبازدید اعیاد، مراسم ازدواج وغیره.... مرسوم در وانشان، مطالب
ارسال نمائید تا در تالار گفتمان با نام شما منعکس شود.
از وانشانی های عزیز تقاضا دارم در خصوص مطالب اظهار نظر فرمائید.
با تشکر از حاج آقا مشایخی (از قم ) که مطالب زیر را ارسال نمودند:
اِندو
« اِندو » نام شرکت تعاونی شیر خانم های وانشان است .
در زمان های نه چندان دور بانوان محترم وانشانی برای اینکه هرروز گرفتار شیر جوشاندن و ماست بندی و.
نشوند ؛ باهم گروه های ده پانزده نفره تشکیل می دادند وتوافق می کردند که به نوبت به مدت
چند روز شیر گاو و گوسفند خود را منزل یک نفر از اعضاء ببرند وبه عنوان قرض تحویل او بدهند
پس از آن به مدت چند روز اندو از منزل کلا فاطمه خانم می رفت منزل اقدس خانم مجدداً
پس از چند روز اندو می رفت منزل مش فاطمه صغرا وبه همین روش « اندو» منزل
تمام اعضاء دور می زد و عده ای شیر قرض می دادند وعده ای هم قرض
خود را پس می دادند . البته هر کس شیر بیشتری تولید می کرد مدت
بیشتری اندو را خانه خود نگه می داشت و درنتیجه شیر بیشتری
ازمردم قرض می گرفت وهرکس شیرکمتری داشت و توان
باز پرداخت کمتری داشت مدت کمتری اندو را در منزل
خود نگاه می داشت . بانوان وانشانی در دو
نوبت شیر تولیدی خود را به اندو می بردند.
بقیه مطالب را در اینجا و در ادامه مطلب مطالعه فرمائید
کلمات کلیدی:
از دهیار محترم تقاضا می شود مورد اشاره شده در تصویر زیر را اصلاح نمایند.
تابلو نصب شده از طرف گلپایگان به وانشان
کلمات کلیدی:
آهای مردم پر حوصله قدیمی کجایید؟
آهای دانایان درس نخوانده وانشانی کجا رفتید؟
آهای مشتی حسن، کربلایی محمد، حاج عباس و...چرا با ما حرف نمی زنید؟
ما که نتونستیم از میراث های فرهنگی خوبی که برای ما گذاشتید استفاده کنیم.حالا قدر
شما را می دونیم ولی چه فایده که نیستید.
به راستی خیلی جالب است گاهی به خانه هایی در شهر می رویم می بینیم یک
چراغ گردسوز یا سماور آتشی
را که یادگاری از وانشان دارند در بهترین نقطه و تاقچه خانه به بهترین وجه نگهداری می کنند ولی
از آداب و رسوم و سنن خوب شان در زندگی کمتر بهره می گیرند. چرا؟
اگر خوب توجه کنیم کوتاهی رابه گردن دوره و زمانه می اندازیم و به این صورت خود را
به اصطلاح تقصیرکار نمی دانیم ولی این طوری هم نیست. اگر بخواهیم می تونیم خیلی
از آداب و رسوم آنان را حتی در زندگی ماشینی امروز به کار گیریم.
مثلا مهربونی و دوست داشتن همدیگر را.
این که دیگه به عصر و زمانه کاری نداره، چرا این قدر از هم فاصله گرفتیم؟
چرا برای کوچک ترین حرکتی از طرف هم ولایتی مان ،درصدد تلافی هستیم ؟
ما که این همه می نشینیم و یاد دوران خوشی و مهربونی قدیم می کنیم مگه چه قدر خرج
داره مهربونی کنیم ولو با یک احوال پرسی تلفنی؟
مگه یادمان رفته که قوم و خویشی در وانشان داریم؟
همه ما عوض شده ایم، می گیم کار داریم نمی رسیم و فلان..مگر نه این که باید رفت و آمد
هم یکی از اون کارهای ماباشه؟
آخه همون قدیمی ها می گفتندهر چه به هم نزدیک تر باشیم دل ها هم نزدیک تر می شن،
و دوری ها، دوستی ها و مهربونی ها را کمرنگ می کنن.
خیلی از خانواده ها هستند که بچه هاشون همدیگه رو نمی شناسند! نمی دونند پسر عمو
و یا پسر عمه ای هم دارند و اگر در مراسم ها، پدر و مادرها را دیدند با یکدیگر خوش و بش
می کنند سوال می کنند که اینا کی بودند؟
واقعا که..جای اون پیرهای قدیمی خالی که کوچکتر ها را می بوسیدند و از جیبشان نقل و
کشمشی در می آوردند و به بچه ها می دادند.
دریغ از این همه کم لطفی و افسوس از این همه فاصله و دوری... این دوره وزمونه!!!
برگرفته از روزنامه صبح ایران خراسان دوشنبه مورخ 14/02/88
کلمات کلیدی:
مجموعه مقالات کشاورزی
کاربران گرامی جهت مشاهده مجموعه مقالات کشاورزی
روی هر موضوع کلیک نمائید.
بیماریهای مهم گوجه فرنگی - خیار -پیاز و هویج
راه های مقابله با بحران خشکسالی
لکه آجری یونجه و لکه سیاه شبدر
کلمات کلیدی:
زگهواره تا گور دانش بجو
اما
این سخن وقتی عملی می شود که امکانات برای تمام دانش آموزان این مرز و بو م
بطور یکسان مهیا باشد .
نه اینکه دانش آموزان روستای وانشان برای کسب علم باید هر روز حدود 26
کیلومتر (رفت وبرگشت ) را با تحمل سختی های سرما وگرما طی کنند تا به
مدارس شهرستان گلپایگان برسند.
آیا رمقی جهت کسب علم و دانش برای آنان می ماند؟
بعداز باز پس گیری قدیمی ترین دبستان و همچنین تخریب دو مدرسه
در حال حاضر تنها یک مدرسه در وانشان موجود است که آن هم بعلت عدم
برخوداری ازحداقل امکانات بهیچ وجه نمی توان آن را مدرسه نامید
اینجاست که باید مسئولین آموزش وپرورش شهرستان گلپایگان
و همچنین اعضای محترم شورا و دهیار محتر م وانشان
گوشه چشمی به این روستا و وضعیت تحصیل آن داشته باشند.
کلمات کلیدی:
توجه :هرگونه کپی کردن مطالب و تصاویر از این وبلاگ ممنوع می باشد
<<قابل توجه تمامی وانشانی های عزیز>>
روستای باصفای وانشان درحال متروکه
و تبدیل شدن به دِه کوره اگر جاده ....؟؟!!!!!!
شما عزیزان می توانیدخبر تکمیلی را در ادامه مطلب وبلاگ و همچنین در
تالار گفتمان وانشان مطالعه و اظهار نظر فرمائید
کلمات کلیدی:
توجه :هرگونه کپی کردن مطالب و تصاویر از این وبلاگ ممنوع می باشد
توجه :هرگونه کپی کردن مطالب و تصاویر از این وبلاگ ممنوع می باشد
تصاویر دیگر را می توانید در ادامه مطلب مشاهده نمائید
کلمات کلیدی:
